About Digital Storytelling
Storytelling is the art of telling stories in various forms and ways, orally or visually, and has been a practice since the dawn of ages. From the cave paintings of the prehistoric era to the grandmothers' spinning of the yarn, from childhood fairytales to newspaper comic strips, and from illustrated books to the screen, storytelling has evolved and adapted to the needs of each age and each generation.
In today's digital age, storytelling has been reshaped and offered as a fresh alternative to traditional storytelling, combining the advantages of the traditional form with the digital technologies of the new form. Digital storytelling (DST) refers to the creation and distribution of stories using digital tools. It can also refer to creating interactive media such as e-books, maps and timelines. Or, it can refer to the use of digital images in the form of comic strips to tell a story. DST has been present since 1993, when the Centre for Digital Storytelling was founded with the aim of organizing workshops for people interested in narrating their personal stories. Since then, it has evolved and has become an effective tool used in education from teachers and students alike.
Storytelling as a practice has been used to pass down knowledge, to communicate information, to entertain, to persuade, to influence, to engage, to motivate, but most of all to instruct. "Storytelling and learning are inextricably intertwined because the process of composing a story is also a process of meaning making". DST as an instructional practice is being used for various reasons and purposes. DST is currently used in education with the aim of fostering the productive skills, writing and speaking. Secondly, the use of computer tools in DST promotes the development of new literacies. The term "new literacies" refers to literacies such as Media literacy, Digital literacy, and Information Communication and Technology literacy (ICTL). Finally, DST promotes the development of other skills as well, such as, communication, collaboration, creativity and critical thinking.
Σχετικά με την Ψηφιακή Αφήγηση
Η αφήγηση ιστοριών είναι τέχνη που εκφράζεται με διάφορες μορφές και τρόπους, προφορικά ή οπτικά, και ήταν πάντοτε επίκαιρη πρακτική από την αρχή των χρόνων. Από τις βραχογραφίες της προϊστορικής εποχής μέχρι την ανέμη, από τα παιδικά παραμύθια μέχρι τα κόμικ των εφημερίδων και από τα εικονογραφημένα βιβλία στην οθόνη, η αφήγηση έχει εξελιχθεί και προσαρμοσθεί στις ανάγκες κάθε ηλικίας και κάθε γενιάς.
Στη σημερινή ψηφιακή εποχή, η αφήγηση έχει αναμορφωθεί και προσφέρεται ως η νέα εναλλακτική της παραδοσιακής αφήγησης, συνδυάζοντας τα πλεονεκτήματα της παραδοσιακής μορφής με τις ψηφιακές τεχνολογίες της νέας μορφής. Η ψηφιακή αφήγηση αναφέρεται στη δημιουργία και διανομή ιστοριών με ψηφιακά εργαλεία. Μπορεί επίσης να αναφέρεται στη δημιουργία διαδραστικών μέσων όπως ηλεκτρονικά βιβλία, χάρτες και χρονοδιαγράμματα. Ή, μπορεί να αναφέρεται στη χρήση ψηφιακών εικόνων με τη μορφή κόμικ για να μιλήσουν διηγηθούν μια ιστορία. Η ψηφιακή αφήγηση είναι παρούσα από το 1993, όταν ιδρύθηκε το Κέντρο Ψηφιακής Αφήγησης με σκοπό τη διοργάνωση εργαστηρίων για άτομα που ενδιαφέρονται να διαδώσουν τις προσωπικές τους ιστορίες. Από τότε, έχει εξελιχθεί και έχει γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο που χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση από εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Η αφήγηση ως πρακτική έχει χρησιμοποιηθεί για να μεταβιβάσει γνώση, να μεταδώσει πληροφορίες, να ψυχαγωγήσει, να πείσει, να επηρεάσει, να εμπλέξει, να παρακινήσει, αλλά κυρίως να διδάξει. "Η ιστορία και η μάθηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, επειδή η διαδικασία της σύνθεσης μιας ιστορίας είναι επίσης μια διαδικασία δημιουργίας νοήματος". Η ψηφιακή αφήγηση ως εκπαιδευτική πρακτική χρησιμοποιείται για διάφορους λόγους και σκοπούς. Η ψηφιακή αφήγηση χρησιμοποιείται σήμερα στην εκπαίδευση με στόχο την καλλιέργεια παραγωγικών δεξιοτήτων, γραφής και ομιλίας. Δεύτερον, η χρήση διαδικτυακών εργαλείων προωθεί την ανάπτυξη νέων γραμματισμών. Ο όρος "νέοι γραμματισμοί" αναφέρεται σε γραμματισμούς όπως ο οπτικοακουστικός γραμματισμός, ο ψηφιακός γραμματισμός και πληροφορικός γραμματισμός. Τέλος, η ψηφιακή αφήγηση προωθεί την ανάπτυξη και άλλων δεξιοτήτων, όπως η επικοινωνία, η συνεργασία, η δημιουργικότητα και η κριτική σκέψη.
